In mei kreeg de Capelse wethouder Marc Wilson de Jillis Bruggeman Opsteker uitgereikt, voor zijn steun aan de LHBTIQA+’gemeenschap. De wethouder pakt nu door op dit onderwerp en heeft de samenwerking opgezocht met de organisatie Bo Diversity.
De Opsteker die Marc Wilson kreeg, is vernoemd naar Jillis Bruggeman, de laatste Nederlander die in 1803 werd geëxecuteerd vanwege zijn seksuele geaardheid. Ter nagedachtenis aan Jillis Bruggeman wordt sinds 2015 jaarlijks deze onderscheiding uitgereikt aan personen en organisaties die zich landelijk (de penning) of regionaal (de opsteker) op een bijzondere manier hebben ingezet voor de LHBTIQA+ gemeenschap.
In gesprek met CKZ Vandaag zegt wethouder Marc Wilson over die uitreiking: “Voor mij voelt het heel natuurlijk om dit soort dingen te doen en als wethouder ook een morele plicht. Maar de mensen van de organisatie vertelden me juist dat andere bestuurders dit niet doen. Je steekt natuurlijk wel je kop boven het maaiveld uit want je kunt natuurlijk ook een berg ellende over je heen krijgen aan reacties. Ik wilde juist de drag queen gemeenschap een hart onder de riem steken en extra in het zonnetje zetten. En ik wilde ook laten zien ‘Ik ben met jullie zonder dat ik bij de community hoor’ en dat vonden ze ook bijzonder want als er dan een bestuurder het doet dan blijkt hij tot die community te behoren en dat was in mijn geval niet zo.”
Van zwarte wimpel tot dragqueen
BNNVARA maakte ooit een programma in Capelle over inclusie en reikte toen de zwarte wimpel uit aan de gemeente, omdat er werd geconcludeerd: ‘We zien niets, er gebeurt te weinig.’ Dat zat deze wethouder niet lekker, waarna hij in actie kwam: “Toen heb ik besloten me tot dragqueen te laten omtoveren. Ik heb toen wel met de gemeenschap gesproken over mijn idee en hun mening gevraagd. Het moest een statement zijn, geen grap. Je pakt dat wel een persmoment mee en gaat veel PR krijgen. Ik vond dat prima met de gedachte om dan het gesprek aan te gaan. De reacties zijn zó meegevallen: 99% was positief, hartverwarmend en mensen uit de scene waren ontroerd. Eindelijk liet iemand zien dat ze niet ziek of raar zijn. Ik ben enorm trots op het team hoe we dit hebben gedaan en hoe het heeft uitgepakt.”
Artikel gaat verder onder foto
Bij alle reacties zag de wethouder toch weer te vaak die anonimiteit en voorzichtigheid: “Veel reacties van mensen die ik ken, waarvan ik niet eens wist dat zij uit de kast waren. Of bekende mensen zoals directeuren die schrijven: ‘Wat goed dat je dit doet, maar ik kan helaas niets onder je bericht posten, want dat ligt gevoelig’. Dan denk ik: wat naar dat je jezelf niet kunt zijn.”
Wilson merkt nog steeds dat het lastig is om écht aansluiting te krijgen tot de LHBTIQA+’gemeenschap of de drag-gemeenschap. Zeker als hij het vanuit zijn functie doet, want dan ervaart hij weerstand, zo vertelt hij. “Daar is toch dat wantrouwen tegen de overheid wat een rol speelt. Als gemeente denken we goed na over of wij zelf zoiets moeten organiseren, of dat we het beter kunnen faciliteren en door anderen laten doen. We zijn nu via Bo Diversity bezig – die in andere gemeenten mooie resultaten hebben geboekt – dus we hopen op die manier meer reuring te maken.”
Over Bo Diversity
Bo Diversity legt onder andere de focus op die aandachtsgebieden waar Marc Wilson meer op wil inzetten, genderemancipatie, seksualiteit en intimiteit, en seksisme. De organisatie zoekt dwarsverbanden daartussen. Verbinding staat in hun aanpak centraal. Zij gaan onderzoek doen in Capelle en daar komen vervolgens initiatieven uit. Ze zijn door Marc Wilson gevraagd het breed qua leeftijden te doen, dus van jong tot oud. Wilson vult aan: “Want ik ken voorbeelden van mensen die in een verpleeghuis terechtkomen en weer terug de kast in gaan.”
Het onderzoek van Bo Diversity loopt in 2025 en daarnaast heeft de wethouder een ambitie: “Ik wil vooral gelegenheid voor ontmoeting hebben op leuke en veilige plekken waar iedereen zichzelf kan zijn. Daarnaast nog meer bewustwording en begrip voor elkaar bij het gesprekken aangaan. Op een middelbare school sprak ik als onderdeel van een project met leerlingen waar dan een vraag voorbij kwam als ‘wat als je beste vriend morgen tegen je zegt dat hij homo is?’ Daar werd heftig op gereageerd! ‘Dan zou ik niet meer met hem omgaan’ en even later werd dat afgezwakt naar ‘minder mee omgaan’. Zo zie je hoe moeilijk het is.”
Tegen die mensen zegt Wilson dan ook: “Als je het niet eens bent over een standpunt, kun je het ook laten rusten. Je hoeft niet overal iets op te zeggen. Als je niets te zeggen heb erover, zeg dan gewoon niets.”
Niets zeggen is echter niet wat Marc Wilson wil. De Jillis Bruggeman Opsteker heeft toch het vuur aangewakkerd om gesprekken aan te gaan. Niet in de anonimiteit, maar zichtbaar en open, zodat meer mensen ervan weten en kunnen aansluiten. Hij hoeft er niet bij te zijn, als het maar gebeurt en daarom ook de inzet van Bo Diversity die kopt met onder andere ‘Wij bouwen aan een samenleving waarin gendergelijkheid is bereikt.’
